İzmir istasyonunda yine bir.
Akşam vakti kimse bilmiyordu!
Bizi incecikten hüzün hüzün,
Yağmur yağıyordu yollara.
Sonra biz İzmir istasyonunda!
Dışarı çıkamıyorduk dışarıda?
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta