İzmir’in Ya Da Denizin Vefasız Kızı'na

Yine bir boşluk sardı çevremi,
Dün ve bugün birleşti kader çizgisinde.
Hani ölüm ve yaşam arasında,
Geçmiş yaşanır ya,
Siyah – beyaz bir film şeridi.

İşte ben de
Deniz ile ufkun birleştiği yerde
ÖLDÜM! Deniz Kızı…
Köpüklü dalgalarla bütünleşen ruhum,
Uçsuz kıyıları dövdü biteviye.
Aşkımızı yaşadım,
Kumsaldaki ayak seslerinde.

Sen bir serap mısın söyle,
İzmir’in vefasız kızı.
Ben aşk çöllerinde yolunu kaybetmiş
Bir garip Mecnun.
Dilimde canhıraş feryat, Leyla’m nerde?

Sen bazen umut oldun içimde.
Yanıklığımı giderdim leblerinde.
Bazen de dayanılmaz sızısı,
Ok gibi saplanan, bağrımın.
Sensizlik kavurucu bir güneş,
Kuruyan dala döndüm vefasız.
Mektupların teselli oldu gönlüme.

İşte ben,
Ölüm ile yaşam arasında,
Ya da
Deniz ile ufkun birleştiği yerde,
Kala kaldım Denizin Kızı.
Belki sen; bir demet siyah gül bırakırsın,
Anımıza diye denize.
Veya bir fidan dikersin,
Kader çizgisinin kesiştiği kabrime.

02.05.1979