İzmir’in Tılsımı Şiiri - Oktay Çekal

İzmir’in Tılsımı…

Yüreğimde sevgimin son durağısın
Bedenimin dolaştığı sokaklardasın,
Ruhum kaybolur, her anımda benlesin.
İzmir hayal şehir, yaşadığım masalsın.

Duygularımı yakalayan, aşklarında kaybolurum.
Her köşende zaman durur, varlığına dokunurum.
Seni anlamak var ya; aşk kadar derin, boğulurum.
Ruhumu kavrayan, yüreğin sımsıcak bir sevgi…

Hayatı senle yaşamalıyım, hadi beni büyüt.
Teninde barınır, her kesimden yaşayan vücut.
Sen bereketsin, çalışan her yüreğe umut.
Kimsesiz çocuklar gibi yüreğindeyim İzmir.

Her semtinde, başka bir hayat yaşanıyor.
Karşıyaka bir dünya, aşklarıyla biliniyor,
Buca’nın dolu yüreğinde, çocuklar ağlaşıyor.
Göztepe ruha dolan, şarkılarda dinleniyor.

Kaç semt varsa bedeninde, zenginliğimsin İzmir.
Alsancak bir diyar, nefesler eğleniyor.
Konak en merkezi, yorgunluk dinleniyor.
İncir altı gecelerinde, hayat soluk alıyor.

İzmir büyük anam babam, kardeşim…
Gençlerimize dikkat, zaman kötü bilelim.
Uyuşturucu, tiner, her bir maddeyi el ele,
Çocuklarımıza vakit ayırıp, zihinlerinden silelim.

Çalışıp eve bütçe yaratmak telaşına, geçim deniyor.
Sokaklara baktığında, kaç sınıf var bilir misin?
Yorgunluk sıradanlık yapıp, hayat sessizce akıyor.
Dönüp arkana bir bak, kargaşayı çözebilir misin?

Sen İzmir’sin, güzelliklerin şehrinden…
Her yamacında özgürlük kokar, eser yelinden,
Gözünden görmelisin, hayatı dimdik bedeninden,
İzmir’i hak etmelisin, İzmir’im demek için.

Oktay ÇEKAL
20.08.2016-12.28