İzmir'im Şiiri - İlhan Aşıcı

İzmir’im
İlk göz ağrım
ben hep seni bilir
hep senin şerefine sana içer
hep seni çekerdim ciğerime…

kuraklığıma damlarken son cemre
çok ça gözyaşı ektim körfezine
nedendir diye sorma

dün gece
meleksi bir düş gördüm İzmir

melek mi desem
bir şiir perisi mi bilemedim
ama savururken saçlarını gecemin zifirine
gözlerime değerken yüzündeki tebessüm
içtikçe sarıldım
sarıldıkça içtim gözlerini en derininde

yoksa
bu bir düş değil miydi İzmir
ya da sana selam duran akşamdan kalma yıldızların
sarhoşluğumuydu içimdeki iç çekişler bilemedim

ahh İzmir ahh
astarsız ayna kırılganlığı oldu artık içimdeki düş kesikleri
her şafak sökümünde bir kesik
ve uyandığım her ayazında hep bir eksik oldu sol yanım

biliyorum
körfezine dalgın şımarık bir martı değilim artık
kordonunda boğmaz oldu içimdeki kırık dökük faytonları
ya imbatın
nicedir süpürmez oldu yüzümdeki hüzün bulutlarını

ama inan ki
sırf kırmızı yanımı öldürsün diye
çok ça şarap yüzdürdüm günbatımlarında

belki de
ben düştükçe düş/tüm be İzmir
izi yaralı
gözü dumanlı
ama sen yinede sar sarmala
uyut beni anason kokulu koynunda

İzmir’im
ilk göz ağrım
bilirim seni anlatmaya zaten sayfalar yetmez
yetmez de
sende beni anla artık
en tuzlusundan bir dalga serp yüreğime
ya da körfezinde boğ beni