İzmir'i Anlatmak Zor Be Güzelim

İzmir'i anlatmak zor be güzelim
Sen hiç Karşıyaka'da martılara şiir okudun mu
Hadi diyelim okudun
Okurken elin elime değdi mi mesela
O an rüzgarı bile utandıran o an
Senin sadece dostça gülümseyişin
Bir vapurun isli dumanına dolanıp
Alsancak'a doğru uzaklaştı

Kordon'da yürüdük ya hani
Senin ayakların denize
Benim gözlerim sana kayıyordu
Bir simitçi geçti aramızdan
Tam ikimizin ortasından
Yani aşk ile acı arası
Tam bir simit kadar uzaklık

Sen çiğdem çitledin
Ben kalbimi usulca
İkiye böldüm
Sen İzmir böyle midir her zaman dedin
Ben sustum
Çünkü her zaman böyle değildir be güzelim
İzmir bazen sabaha karşı kendini bile unutur

Bir gariplik var sende
Hani gecenin tam ortasında
Bir duvar yazısına gizlenmiş
Yarım bir hikaye gibi
Biraz şiir biraz senli anılar
Çokça eksik
Çünkü gözlerin bakmıyor artık öyle
İzmir gibi

Bir usta şair geçse şimdi bu sokaktan
"Bu kente en çok mavi yakışır" derdi belki
Ama ben biliyorum
Mavi artık senin saçlarının gölgesinde kaldı
Biraz Urla bir de elinin değdiği ne varsa
Sen kokan her şey uzak şimdi

Ben mi
Her yeri sen kokan
Kendi yaşanmışlıklarla dolu
Ben seni sevdim
Seni
İzmir gibi sevdim