İzmir ekspresi Şiiri - Yakup İlhan

Demek gidiyorsun,
Kaçıyor,kaçırılıyorsun İzmir’e..
Almıyorsun yanına tek bir satırı,
Demek hiçbir yaprağı…
Oysa Ankara’da sonbahardı,
Dünya omuzlarımdaydı.

ıslak sokaklarım,
Kırık dökük kaldırımlarımdın sen,
Yaralarım hep sen.
Demek gidiyorsun İzmir’e,
Habersiz gidiyorsun,
Ayrılığı, göz yaşlarını cebine sıkıştırıp gidiyorsun demek.
Bu tek kişilik yalnızlığa bürünüp kaçıyorsun
Demek Ankara’dan, benden….
Konuşmuyor, sevmiyor kaçıyorsun demek.
Oysa Ankara’da sonbahardı,
Bütün ıslaktı gar.
Sen gidiyordun, kaçıyordun sen,
Sonbahardan, Ankara’dan;
İzmir’e…..
Konuşmuyor, bakmıyordun,
Sayıp sövüyordun…
Sen git İzmir’e:
Gez Konak’ta,
Bütün yürü Kordon boyunda.
Onlarında ellerini tut,
Öp bütün dudaklarını,
Yürü bütün Arnavut kaldırımlarında,
Sarıl boyunlarına.
Aşkını fısılda onların da kulaklarına….
Sen git İzmir’e;
Dönme hiç bakma Ankara rüzgarına,
Bakma ardından ağlayan bu adama,
Aklına gelmesin hiç ben,
Gelmesin tek bir damla gözyaşı.

Sil elindeki bütün sevdaları,
Hükmünü yitirmiş ikram kolonyalarıyla,
Sürme yüzüne gözüne…
Bulaştırma hiçbir sevdayı artık ellerine…..
Sen say, sen söv….
Sen kaç İzmir’e.
Düşünme omuz ağrılarımı,
Düşünme ağrıyan yanlarımı,
Sen görme, bilme sevda yaralarımı,
Sen İzmir
Sen, kaç, sen git…
Konak’a, Karşıyaka’ya,
Unut sonbaharı, unut Ankara’yı,
Unut kırık yaprakları.

Yaşanmamış gör,
Bilmemiş farzet,
Sil elindeki yitik aşklarını,
Bütün garda bırak; cebindeki atılacak sevda izlerini,
Ayrılık şiirlerini,
Sen yürü Konak’ta,
Kordon boyunda,
Tut onlarında ellerinden,
Öp dudaklarından,
Acele yaşa bütün ayrılıkları,
Ez bütün Arnavut kaldırımlarında;
Bütün aşklarını…..
Sen kaç sen git,
Sen say, sen söv…
Bana, Ankara’ya…..
Kaç sen İzmir’e bütün yalnızlık kokan valizinle…