Sonunda geldim işte, İzmir’im kucağına,
Bir ana şefkatiyle, ne olur sarıl bana.
Gezeyim ara sıra, çıkıp Kordon boyunca,
Uçuşan martıları seyredeyim doyunca.
Vapurlar gelip geçsin; Karşıyaka Konak’tan,
Parıltılar içinde siluet olaraktan.
Faytonlar ağır ağır, tamamlasın turunu,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla