İzmir Düşlerim Şiiri - Murat Gevrek

Bu gece gene
Eflatun bakışlı marjinal bir sis çöktü şehrime
Ufacık yürekleriyle çocuklar olta kesiyor denize
Gelişin Cezayir mavisi böyle bir gece
Boğuyor beni bu şehir
İncir ağacı sonbaharla bir yaprak dökünce
Dökülür gözlerin sosyetenin yosma kaldırımlarına
Hadi sende;
Benim şehrimde kahpe gidişler besle bana
Volta atan katedral çingeneleriyle bir…

I Eylül/2000

Benim Şehrimde

Söylemedim dün gece
Yoksul ömür müh telası bir gece
O ufacık yüreğinle
Geliverdin böyle bir gecede
Boğuşuyor benim şehrim
Sen düşlerime düşünce
Nedensiz düşlerim
Senden ayrı her gece
Söküyor seni son ediyor içime
Ölüm gibi gene
Sen anlamıyorsun işte
Sosyalist düşlerinin içinde
Benim şehrim boğuldu
Çocuk oldu
Sarhoş oldu
Gülüyordu onunda unuttu
Sana vuruldu
Vuruldu da sevgilisi umuttu
Sevgilisi aşkımın bozgunuydu
Dedim ya
Sen beni anlamıyorsun
Ben değil
Sen değil
Benim şehrim boğuldu
Çocukları vardı ondan sonra
Çocukları vardı
Bu şehrin her akşamında
Şimdi o akşamlar hatıralarında
Tuz döktüm bu şehrin her sokağına
Son zamanlarında
Duman bacaları arasında
Nefes almaya çalışmakta
II Eylül/2000

Nisan Gelince

Yağmur yağardı İzmir’e
Nisan gelince
Tahammülsüz ürkek
Toprak kokardı ellerine
Voltası yarım katedral çingenelerine
Takılmış aynı notada mızıkacı dilencilere
Ağzı bozuk istasyon şefine
Sor beni inince İzmir’e
Tahammülsüz ürkek
Toprak kokardı ellerine
Yağmur yağardı İzmir’e
Sen İzmir’e gelince

III Ekim/2000

Güler Gibiydi

Düşlerin birde sabahı
Oğlanların hırsız-polis
Kızların evcilik oynayışı
Tren sesleri
Deniz otobüslerinin gelişi
Bayraksız gemilerin limanları terk edişleri
İzmir’in yalansız gülümsemeleri
Gündüzleri çok güzeldi
Tıpkı senin gibi
İzmir gündüzleri güler gibiydi
Ben gündüzleri güler gibiydim
Gözlerim sende tutuklu
Bir onlar gülmezdi…

IV Ekim/2000

Ağlaşırız

Güneş dönerken maviye
Çocuklar çekilirdi evlere
Sevenler ayrılır
Dükkânlar kapanır gecede
Bu şehrin gecelerinde
Ayyaşlar dolaşır şarap şişeleriyle
Dertler dolaşır şehrin üzerinde
Bende İzmir’de
Ağlaşırız biz böyle gecelerde…
Evlerin ışıkları sönünce
Alıp götürür karanlıklar geceye de
Gece dönerken yeşile
Sokakları yalnızlık kaplar
Kör karanlık işte
Anarşi kol gezer şehirde
Bir çocuğum ağlarım çınarın dibinde
Korkudan titrer tren de deniz otobüsü de
Rahat bırak bizi
Çıkma böyle gecelerde
Bende İzmir’de
Ağlaşırız biz böyle gecelerde…

V Aralık/2000

İzmir’e

Gelince sıra İzmir’e
Bornova’dan çık Uzundere’ye
Kilise’leriyle mescit’leriyle
Bin bir renkli geceleriyle
Üç koldan sosyalist bakışlı üniversiteleriyle
Et pazarları kurulan Basmane’siyle
Denizinde otobüsler
Kirli beton sokaklar
Karşıyaka sahilinle
Niye bu öfke
Benim her şeyim sende
Selam söyle benden sevgililerime
Anneme bütün sevdiklerime