İzmir' de Telaş Şiiri - Ali İliş

İzmir'de bir telaş,
Limanların kalabalığı birikiyor bakışlarında,
Yolcuların huysuzluğu çarparken tenimize,
Minik bir kız düşüyor gözlerinden
Üşüten ve sırıtan denize...
Konuştuklarını götürüyor rüzgar
Ellerimiz kopuyor,
Kayıyor ceplerimize.
Sade bir akşamüstü,
Dağılıyoruz,­
Korkmuşluğumuzu topluyor,
Ayaklar, bir gövde ve bir baş.
Rezil bir gece kayıyor kaldırımlardan
İzmir'de bir telaş.

İyi ve kötü olanın tam orta yerinde,
Dimdik yürüyen
-yeryuvarlakta yaşayan 'onurlulara' rağmen-
Bir yosmadır gecede kaybolan.
Ölmeye gider ölümünü,
Hiçbir zaman mavisine çarpılmamış bir denizde.
Bu kutsanmış ölüm,
Ezilenin ezene karşı tanrısal yenilgisi
Ve bitirilmiş bir savaş.
Sessiz bir isyan akıyor kaldırımlardan,
İzmir'de bir telaş.

Sarılıyorsun bana,
Kollarını topluyorum omuzlarımdan.
Bu onurlu ölüme,
Tekil bir saygı defnediyorum.
Dönüp ardına bakmıyor,
Görecek bir şey bırakmamış gibi.
Utanıyorum,
Atlıyor.­
Utancımı alıp götürüyor,
Ve ayağında bir taş.
Ölmüş bir hayat sarkıyor kaldırımlardan,
İzmir'de bir telaş.