Yapraklar dökülürken İzmir’de bu sonbahar
Terk-i diyar eyledi yuvadan kırlangıçlar
Garip kaldı aşiyan belki döner ilkbahar
Aheste düşer iken toprağının bağrına
Ölü yapraklar gibi ben yanacağım narına
Ağıtlar yakacağım şu talihsiz bahtına
Devri daim olunca sanki vaveyla koptu
Dalından ayrılırken ruhu göklere uçtu
Melek gibiydi Hakkın rahmetine kavuştu
Unutmak çok zor son dem ağaran gül yüzünü
Elveda diyemeden sonsuza dönüşünü
Seyretmek çok acı bir yıldızın sönüşünü
Umutsuz haberini alınca yıkılmıştım
Bir devir kapanınca öyle donakalmıştım
Birden nutkum tutuldu şokunu atamadım
İyi niyetliydin sen her dem temiz kalpliydin
Hiç ahını almadın, kimseyi incitmedin
Bilakis vericiydin fakiri sevindirdin
Karınca kararınca iyilik timsaliydin
07. 11.19
Kayıt Tarihi : 22.2.2020 16:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!