İzmir’de Saat Üç’te
Neredeyse boş sokağın önünde
iki dilenci vardı, birinin bacakları yoktu –
biri sırtında taşıyordu öbürünü.
Arabanın farlarına gözleri kamaşmış bakan
bir hayvan misali bir gece yarısı yolunda, durdular
bir ânlığına ve devam ettiler sonra yürümeye
ve okul avlusunda oğlanlar gibi devindiler
aceleyle geçtiler caddeyi, ikindi sıcağının
sayısız saatleri tik tak ederken havada.
Mavi kayıp gitti açıklarda, titreşerek.
Siyah süründü ve büzüştü, dik dik bakarken taştan.
Gözlerde bir fırtına üfledi beyaz.
Saat üç olduğunda toynaklar altında çiğnendi
ve karanlık vurdu ışığın duvarına
ve denizin kapısında duruyordu şehir yaltaklanarak
ve parıldıyordu akbabanın dürbün bakışında.
Tomas Tranströmer (1931-2015, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 9.11.2019 17:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
IZMIR KLOCKAN TRE Strax framför på den nästan tomma gatan två tiggare, den ene utan ben - han bars omkring på ryggen av den andre. De stod – som på en midnattsväg ett djur står bländat stirrande i bilens lyktor - ett ögonblick och fortsatte att gå och rörde sig som pojkar på en skolgård snabbt över gatan medan middagshettans myriader klockor tickade i rymden. Blått gled förbi på redden, flimrande. Svart kröp och krympte, stirrande ur sten. Vitt blåste upp till storm i ögonen. När klockan tre var trampat under hovar och mörkret bultade i ljusets vägg låg staden krypande vid havets dörr och glimmande i gamens kikarsikte.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!