İzmir de bir çocuk kaybolmuş

Deniz kokusu taşıyan çocuk.
Tuzlu sulu toprakta oynuyor.
Fuarda kaybolan küçük tutuk.
Anonsta adı ve tarifi geçiyor.

Bostanlı sazlıklarında bir oyuk.
Balçıklarında çocuklar koşuyor.
Yakaladığımız balıkta çoştuk.
Çocukluk anıları bir bir kayboluyor.

Şemiklerin bahçelerinde koştuk.
Şimdi binalar arasında duruyor.
Karşıyaka da yürüdük yorulduk.
Şimdi adım atacak yer kalmıyor.

Zeytin ağaçları arasında kaybolurduk.
Şimdi saklambaç oyununa yer kalmıyor.
Kavakların altında gölge bulurduk.
Şimdi o selviler yerinde durmuyor.

Erik bahçelerinde hep suçluyduk.
Şimdi koparıp alacak olmuyor.
Tulumbaların suyunda soğurduk.
Şimdi klimalarda çare aranıyor.

Karşıyaka da gezmekle mutluyduk.
Artık oksijenli dolaşmak olmuyor.
Biz çocukluğumuzu nerde unuttuk.
Hiç bir şey eskisi gibi olmuyor.

İzmir de kaybolmuş bir çocuk.
Neden kimse sahip çıkmıyor.
İzmir de unutulmuş küçük duyduk.
Hiç kimse nedense bulamıyor.

İzmir de yaşıyoruz içimiz buruk.
Çocuklar artık uçurtma uçutmuyor.
Bahçelerde kurudu artık koruk.
Üzüm olsa bile tat vermiyor.

İzmir de kaybolan çocuk.
Ağlıyor acıyla isyanla susmuyor.
Bu kadar insan var bu şehirde
Neden kimse elini tutmuyor.