İzmir de Bacımla Ben Şiiri - Nebi Ünler

İZMİR’DE BACIMLA BEN…

İki Adanalıyık,
İzmir de, Gündoğan meydanında…
Başka dünyalara kapalıyık.

Ardımızda deniz
Karşıyaka, Konak arası…
Karma karışık duygular… Biz iki yorgun beniz
Be canım bacım! Pişirmiş koca bir ömür ızgarası.

İzmir’de bacımla ben
O torununu avutmakta… Ben ona torunumu anlatmaktayım…
Anılar… Anılar… Adana, Kozan, çocukluk, gençlik günlerimizden,
Babamız, anamız, abilerimiz, ablalarımız, açıp kapatmaktayım.

Az önce Ayça’mız da yedik, karnımız da tok,
Çok şükür zengin olamasak da aç, açık değiliz!
Elhamdülillah utanacak hiçbir şeyimiz de yok

Güvercinlerin yokluğu gam değil,
Gam değil, gidenlerin hüznü, yorgunluğu…
Yürek Yağmur ve bacısına kimse diyemez eğil.
Hamdolsun kimselere bizde yok, minnet borçluluğu.

Deniz tutar, istemez tekne, sandal, kayık
Gadasını aldıklarım şu güzel İzmir sahilinde
İki Adanalıyık.

Adanasız, 07.02.15 - 17.01 İzmir Y.Yağmur