İzmir Bozgununa Şiiri - Ahmet Bahçevan

Bir anıdır usulca büyüttüğüm
dokunaklıysa akşamüstleri
ve hiç sırası değilken
eylülü iliştirip yakama
kuşanıp iyimserliğimi
uzun yolculuklar düşünürüm

Görkemli bir yıkıntı mı yoksa
İzmir şehri mi ansızın kapaklandığım
gecenin ortasında bir mermi
yoksul çocukların acıyla gülümsediği
kalabalık bulvarlarda
kimlerdi ticari sözlük kullanan
ve yüzlerinde boyuna karanlık akan
neon ve afiş sığıntıları
bende giderek artan bir bunaltı
sonra kirli aşk pazarlanmalarıyla
kör olurum

Biraz da sensizliği anlatır gece
ve artık içli dışlı olduğum duvarlar
en sessiz tanığıdır acının
ya da şekillenmiş iç sıkıntısı

Ey hüznün gergefinde dokuduğum aşk
direnmenin onulmaz simgesi umut ki
kan revan içindedir
ölü bir güne tamamlandığım
yatağım ranzam sigaram
vay benim taslak hâlindeki dünyam.

Mart / 1975 – Demokrat İzmir