İzmir Şiiri - Muhterem Aslan

İzmir’e gidiyorum güzeller güzeline
Üzümler yolun kenarında salkım salkım
İkindi vakti gözlerim birazcık dalgın
Güneşte bakıyor karşıdan baygın baygın

İzmir’e gidiyorum özeller özeline
Kordon boyunun kokusu burnumda tüter
Ah o kızları da yok mu sarışın esmer
Hepsi ama hepsi atasını çok sever

İzmir’e gidiyorum hayaller alemine
Orası tiril tiril yakamozlar dolu
Kendi gibi sıcaktır az terletir yolu
O kadar büyük ki herkese açık kolu

İzmir’e gidiyorum tarihin çeşmesine
Bu toprakların içine ne toplumlar aktı
Kimler aşık oldu kimlerin gönlünü yaktı
Zeytin dalını barış için başına taktı

İzmir’e gidiyorum zamanın kulesine
Güvercinler uçacak başımda döne döne
Yüreğim şenlenecek baktıkça her bir yöne
Hep canlı bu şehir selam geceye ve güne

İzmir’e gidiyorum bayraklı tepesine
Her akşam benim güneşimi çalan hırsıza
Belki ışığını geri verir bu arsıza
Bana vermez isen onu ver küçük bir kıza

İzmir’e gidiyorum denizin nefesine
Yavaşça yüzüme vuracak dalga ve rüzgar
Alıp götürecek beni içine vapurlar
Sahile bakanlar dertlerini unuturlar

İzmir’e gidiyorum Ege’nin İncisine
Karşıdan Konak’ın ışıklarına bakmaya
Sabaha dek dalgaların koynunda yatmaya
İzmir’i ruhumun derinliğine katmaya