İzmir Şiiri - Mutlu Gökden

Sabahın yedisinde,
Uyandıran nal seslerini,
Bana tatsız, tutsuz gelen
“Taze gevrek”diye seslenen çocuklarımı,
Evimi, komşularımı,
Yirmi beşbin lirayı bile arayan
Laz bakkal amcamı
Vizeler zamanı
Otobüse bindiğim de ders çalışan
Öğrenci arkadaşlarımı gördüm.
Bana çok yakın gelen
Ama ilk geldiğim de ürküten
Hiç ulaşamadığım dağlarımı
İçimi görüntüsüyle ısıtan
O palmiye ağaçlarımı
Konak meydanı, karşı yaka sahili
Çeşme, ılıca, kadife kaleyi
Aşklarımı ve âşıklarımı
Gece soğuk olsa bile
İçim de gül açan ağaçlarımı
Zaman zaman
Açmayan gül ağaçlarımı bile
Açtırırdım içimden
ahh, ahh…
İzmir’i özlemişim yaa ben