İzmir Şiiri - Kazım Üçok

Eğer geç kalmasaydım
Yorulmasaydım eğer
Efes’te bir telli kavak olur
Yıldızlara merdiven kurardım
Sen de yaşardım aşkların en divanesini
Ey hayallerin ve düşlerin şehri
Ey deli-divane aşkların şehri
İZMİR!

Eğer İstanbul gibi bir şehir olmasaydı
O mahur şarkılar çalmasaydı eğer
Kordonboyu’nda günbatımını seyreder
Ege’nin rüzgârlarında savrulurdum
Ey özgürlüğün ve hürriyetin beşiği
Ey gündüz Güneş’in gece Ay’ın aşığı
İZMİR!

Nasıl anlatsam sana bu sevdayı bu sevinci
Sanki bir gerdanda iki inci
Biri aşka çağırır beni yıllara inat
Biri isyana döndürür bilinci
Ey her köşesi efsun ve giz kokan şehir
Ey sokakları hem kız hem deniz kokan şehir

Mevsim desem, mevsim;
Ya sürekli bahar ya da yaz
Seni anlatmaya binlerce şiir az
Ruhumda titreyen o sonsuz avaz
Bana gel diyor uzaklardan
Ey mavideki serenat
Ey gecenin koynunda uyuyan yıldız
Ey mahşere kalan vuslat
Ey Alsancak’ta arya söyleyen kız

Hayâl mi bu gördüğüm düş mü rüya mı?
Kadife-kalede parlayan o asma fener
Yoksa yedi kandilli Süreyya mı?
Ey her gece mehtabın seyre daldığı şehir
Ey İlahların ve şairlerin ilham aldığı şehir
İZMİR!

Eğer yağmurlar öylesine yağmasaydı üstüme
Öylesine deli deli esmeseydi o rüzgâr
Konak’ta zeybek oynar
Şirince’de şair olurdum
Mey çekerdim Agorada dostlar ile
Santana’da sevdalımla buluşurdum
Ey her köşesi özgürlük ve hürriyet kokan şehir
Ey medeniyet meşalesini en başta yakan şehir
İZMİR!