İzmir Şiiri - Esen Akyel

Üzüntülü anlarımda
Gözlerimi kapar ve portakal renkli
tütün kokulu
günbatımlarını düşünürüm İzmir’in.
Körfezin bitimindeki ılık güneş
Bir dükkanın boydan boya camına vurur
Kordon da
Ola ki bir mektubum vardır bir dosta atılacak
Gecikmiş bir mektup cebimde.
Yürürken pasaporta doğru
lüks lambaları yanar bir bir,
Buzlu badem satıcılarının
lüks ışığı önce buza çarpar
sonra bademe.
İçim ürperir,
Sevinirim birdenbire.
Ola ki kardeşim hastanededir
O gün ilk defa ayağa kalkmıştır ya
Sonra dururum bir kağıt helvacısının önünde
Bütün çocuklar yesin isterim.
Sait Faik gelir aklıma
Keşke derim İzmirde yaşasaydı
Arkadaşım olsaydı ,bira içseydik beraber
Yürüseydik Kordonboyunca saatlerce
Evlerimize geç kalsaydık.
Güneş gözlü tütün kokulu kızlar yüzünden
Yaşasın dünya diye bağırsaydık.
Yurtdışı mektuplar yazısının altından kaydı
mektubum aşağıya.
Şiirlerde gezgincidir bir bakıma
Mektubum ulaşır Nazıma
Elleri yüreği yanar
memleket mektubundan.
Ah derim Nazım İzmirde yaşasaydın
Bir de senden dinleseydik
Körfezde gün batımlarını
Buzlu bademleri
Sen bir Okaliptus ağacı olsaydın Kordon da
İzmirli bir kız sevseydin
kirpikleri portakal rengi
saçları kara
Alsancağa doğru yürüyorum şimdi
İçimde hüzün
Hava karardıkça Karşıyaka yakınlaşıyor
Yamanlara hüzün çöküyor
Eve dönsem diyorum artık
Annem bekler.