İzmir Şiiri - Şükran Atasay

İzmir'den bahsediyorum
bir de hürriyetten,
hatırımda eski İstanbul gibi,
el değmemiş bir mavilik uyanıyor.
söylemesi zor; İzmir'den bahsediyorum,
bir de hürriyetten...
el değmemiş bir güzellikten,
güzelliklerden,
iyiliklerden,
barıştan söz ediyorum.
koca şehir önümde duruyor
bu koca şehir, kocaman bir deniz,
bir de başımın üstünde kocaman bir gökyüzü
sızlıyor.
kahır kaplıyor sonra,
bulutlar kararıyor, hava kararıyor,
içim kan ağlıyor.
ne zaman değişti kokusu bu toprağın,
çiçeklerin bile rengi ne ara değişti
sahi ben eskiden beri,
ben ta en küçük yaşlarımda,
o zamandan beri,
iki günlük yoldan döner gelirdim
bir şehir için, başka bir şehri,
bir geleceği bırakır oracıkta, gelirdim.
sonra bir gün bir şey oldu
topladım tası tarağı,
dedim ki gitmeliyim.
sonra dedim ki
yok ya, hayır, burası benim memleketim.
zaten böyle demiştim;
"gitmesine giderim ama sığmıyor ceplerime koca şehir,
sahi burası İzmir..."