İzmir Şiiri - Batuhan Elibol

İ ncelikler dökülüyor sessizliğinden,
Huzur akıyor körfezinden.
İnsanın derinlerine,
Aşk sızıyor gözlerinden.

Z evklerin yaşanır bin bir türlüsü,
Sessiz,tatlı sert sokaklarında,
Kimi zaman bir masumun hüznü,
Dar,dolambaçlı çıkmazlarında.

M artılar uçuşurken usulca,
Körfezinden akar nice aşklar,
Kalpler dönerken kışa yavaşça,
Barlarında dolaşır asi hazlar.

İ ster gönül hep seninle kalmak,
Caddelerinde,kültüründe dolaşmak,
Senin gibi şehri zordur bulmak,
Elde olsa sana bin bir çiçek sunmak.

R akı masasında batarken gün,
Dertlerine efkarlanır insan.
Ama bir güneş vardır, hiç batmayan,
Her zaman kalplerde olan.