İzmihlal / Yıkılma Şiiri - Taş İskele

Eğrilir yüreğinin lifleri,
Sicim olur gözlerinden akar,
Sonra ak'larsın çocuksu masumiyetinle yarısını,
Diğer yarasını boyarsın kök salmış sancılarınla,

Dokursun
Ak iplikleri dikey,
Yüreğinin kökündeki tortularla boyanmışları yatay...

Mazinin gergefinde nakşedilen
Her bir satırı yazılmamış,
Ve dahi okunmayan bir şiirdir.
Dokunmayan,
Senden gayrısına...

İlmek atarsın geleceğe,
Yanılgı makasıyla,
Kırparsın her bir ilmeğin fazlasını.
Biter bir dize
Ve
Nakşetmeden önce sevdanı,
Kir'ketlersin hınçla...
Her bir nakışına,
Kirini eklersin mazinin,

"Sevdiğine sözü olan bir kilim dokur."

Artık dile gelmeyecek sözlere,
Vurursun yüreğinde pranga.
Yünden ipler peydahlanır,
Döversin yüreğinin örsünde,
Pamuksu bir tebessümdür gözlerindeki.

Cicim diyenin,
Yüreğine girmek isteyenin,
Serersin eşiğine
Mazinin gergefinde nakış nakış ördüğün deneyimi.
Dokuduğum kilim değil,
Cecim,
Sevmek bana zorlaştı artık dersin.

Her yüreğine girmek isteyenin naif haline karşı,
Çekersin ayağına postalları,
Sararsın cicim'ini, cecimine
Mazinin gergefinde nakış nakış işlediğin izmihlal,
İzmihlaline karşı,
Çiğnersin postallarla önce kendi yüreğini,

Adı: İhtilal...

Lale Devri bitmiştir,
Islahat Fermanındadır artık,
Gözlerin...