İzliyor Şiiri - Gencay Akpınar

Görünmez kadın , çalıyor bir yerlerden o hüzünlü melodiyi
Uçuşan yapraklar, yalnızlığın ve hiçliğin trajedisini canlandırmaya başlıyor
Bir seyircide ellerini yüzüne koymuş
Hayat acısını , mutluluk serabını, hüzün hakikatını izliyor.

Ben ise sahnesiyim bu sahteliğin
Bütün oyuncular içimde oynuyor
Mevsimler içimden geçiyor
Seyircide, görünmez kadında, hüzünlü melodide...

Hayır. Hayır anlam veremiyorum
Ne trilyarlarca gezegene, ne içimde olup bitene.
Bunlar neden var? Ben neden bir sahne olmaktan öteye gidemiyorum?
Mutluluk, esip geçen bir rüzgar kadar
Mutluluk, bir gün ışığının tenime değdiği kadar
Mutluluk, boş bir his kadar bile değil benim için.

O;
Teğet geçen bir rüzgardı beni
O;
Bulutlu bir gündü bana
O;
Hissizliğime attığım ilk adımdı sanki.

Mutlu değilim.
Mutlu değilim yıllardır
Şöyle içten içe, bir kez olsun
Ne zaman hissetmiştirim Tanrı bilir..!

.....

Ama biliyorum;

Görünmez kadın , çalıyor bir yerlerden o hüzünlü melodiyi
Uçuşan yapraklar, yalnızlığın ve hiçliğin trajedisini canlandırmaya başlıyor
Bir seyircide ellerini yüzüne koymuş
Hayat acısını , mutluluk serabını, hüzün hakikatını izliyor.

Kitap okumak , kitap yazmaksa
Şiir okumak, şiir yazmaksa
Hayatı okumak
Neden hiçliği yazmak?

Hayır, istemiyorum
Bugün uymayacağım kurallara.
Tamamen alakasız şeyler yazacağım
Sonuçta alakasız şeylerde, birbiri ile alakalı değil mi?

O zaman başlayalım şiire,
Bu ön sözü bitirerek...

..........

Çığlık sesleri...
Ahh şimdi tımarhanede olmak vardı..!
Çığlık sesleri...
Zihnimdeki hayatın deli sesleri..!

Çığlık sesleri...
O huzurlu tımarhanede, zihnimden uzak
Çığlık sesleri...
Bu hayatın içinde durmaksızın bu sese mağruz kalmak..!

Dünya üzerinde yaşayıp ölmüş olan
100 milyar tane insanın
Çığlıklarını duyuyorum zihnimde
Çığlık, çığlık, çığlık, çığlık. . .!!!!!!!!!

Gözlerim yerinden çıkalı asırlar oldu
Doğup ölen insanların hayallerini duyanlar oldu
Ahh düşler ! Asla gerçekleşmeyen
Ahh düşler, sonucu ölümle neticelenen!

Çığlık çığlık çığlık çığlık çığlık. . . !!!!!
Korkuyor musun yoksa ?
Korkma hanımefendi, korkma beyefendi
Bunlar , bu çığlıklar, hakikatın sesidir..

Ne zaman doğduuunnnn,
Ne zaman bu yaşa geldiiinnnn,
Nereye gidiyorsuuun
Biliyorum, bilmiyorsun...

Neredesiiin
Kiminlesiiin
Kim, kiim- sen , kiimsin
Biliyorum, bilmiyorsun. . .

Bilme boşver
Bilme boşver
Bilme boşver
Bilme boşver. . .!!!!!

En uzun yaşayan canlı kelebektir !
En uzun rüyayı o görür !
Sen anlık varsın !
O, günlük...!

Sarılmak mı?
Ne halta yarar bu?
Sevişmek mi?
Ne halta yarar bu?

Bak ; onca sığınak yerle bir olmuş
Jeoloji ve arkeoloji kanıtıdır o resmin !
İster bir kaya olsun o sığınak
İster bir kadın, ister bir adam..!

Bak; mırıldanma donukluğu için suratımın
Kış en hakiki mevsimdir.
Hayatın da asıl yüzünü o gösterir
Ayrım yapmadan herkese. .

Ama çoğu , bahar geldiği, çiçekler açtığı, güneş doğduğu zaman
Unuturlar hayatın gerçek yüzünü
Unuturlar hayatın ruhundaki donukluğu
Aslında unuttukları, kendileriydi, kendilerini.

Eyy onulmaz acılarla örülmüş hayat ağı
Sen hakikatın süpergesiyle yok olacaksın
Ve sen demek
100 milyar insana olduğu gibi, ben de demek..

Etimi yarıp çıkacak sanki
Kemiklerimi eritip çıkacak sanki
Bedenimi çürütüp çıkacak sanki
Şu içimde fokur fokur kaynayan acı..!

Şimdi daha iyi duyuyorum
Gözlerimden kaynar sular akıyor
Ağlamak bu kadar yakmamalı
Ahh, çığlık çığlık çığlık!

En kötüsüde
En ama en kötüsüde
Yarın yatağımdan kalkıp
Hiçbir şey olmamış gibi
Hiçbir şey olmuyor gibi
İçimde ki o koskoca sahneyle birlikte
Onların arasına katılıp
Normal bir insan gibi davranmak..!

Ama yine de düşlerim onu
Ve sahibi olmanın yetkinliğine
İçimdeki sahneye dönüp bakarım bir daha
Ve kaldığım yeri izlerim tekrar;

Görünmez kadın , çalıyor bir yerlerden o hüzünlü melodiyi
Uçuşan yapraklar, yalnızlığın ve hiçliğin trajedisini canlandırmaya başlıyor
Bir seyircide ellerini yüzüne koymuş
Hayat acısını , mutluluk serabını, hüzün hakikatını izliyor..