İzlerimiz Vardı Şiiri - Ayhan Sarıoğlu

İzlerimiz Vardı

Gölgeler de aldandı beyazına akışın
Kor bir aydınlıktayım başımdan aşağı
Küllenmiş resimlerde durur ölü toprağım
Duman, duman yürür üstüme
Issızlığın loş mahzenlerinde granit duvarlara sürtünerek.

Aldırma sen siren seslerine
Ne vurulan var şimdilik
Nede bir hasta son nefesini vermekte
Karda yürürken ses duyulmaz
Gölgeler iz sürürken peşimden…

Dudaklar iki dudak arası bir mısra boşluğu
Ve göğsümde ayazlanmış bir karanfille
Geçerken ince kırmızı hatlardan
Kanı sızar tenimin sıcağından
Bir gülüş donup kalırsa yüzünün ortasında
Kuğu boynunda katlanır hüzünler
Son vedadır diye bir görüş gününden…

Bir sözümüz vardı, henüz söylenmemiş olanla
Dar geçitlerde kalan
Kanla kazındıkça yazıtlar kitabesi
Gürültülerde takılır dilin ses perdeleri
Son vedadır diye bir görüş gününden…

Ve kör kuyularda yıldız çakarak
Gayya karanlığında yakılmış canlardan
Kendi içinde yanan mülteci bir közün ağlamaklı alevinde
Fırtınalardan sökülüp gelen öykümüzle
Yürürdük
Ardımızda kan çiçeklerinden izler bırakarak…

AYHAN SARIOĞLU

02.07.2006