İzlerim Siliniyor Şiiri - Tamer Üreyil

Yokluğun cehennem sanırken,
Kışladı zaman,
Örtemeden içimdeki baharı...
Kardaki izlerim siliniyor,
İçimdeki fırtınadan!

Yutkunsam gürültü olacak!
Sofram ağır, sessiz ve yavan
Katığı yok ekmeğe,
Mürekkebi kağıda yok!

Ve ağır ağır,
Bağır!
Ey sevgili bağır!
Ne aç ne de tok!
Sofram sensiz yavan..
Ellerini tutasım, artık yok!
Yüzünü hatta göresim

Söyle şimdi,
Sesine değmemeli artık sesim
Ve nefesine nefesim,
Demelisin!
Yetti bu kahır!
Bağır ey sevgili,
Bağır! !
Suskunluğuma ve susamışlığıma sana...

Nedir içimde her an,
Yeniden seni uyandıran?
Yokluğunu kışla şimdi,
Çünkü kalp artık sağır!
Aşkın mevsimi güz,
Tarihi ve zamanı durduran..

Örtmeden üstünü,
İçimdeki dilsiz baharın..
Bağır!
Ey sevgili bağır!
Havada keskin bir ayaz!
Yok artık bende, sana ait bir yarın
Ve her renk,
Yer gök sen şimdi, bembeyaz

Aydınlık bir gece!
Hava aşka ayaz!
Pus yağıyor üstüme,
yer ak, ay-gök beyaz

'Tanrım bu nasıl bir bilmece? '
Onun günahlarını da bana yaz
Hece hece
Her gece!

Karanlığa sıkılmış kurşun gibi,
Kayboldum arka sokaklarında..
Kaldırımda geçenlerin gölgeleri,
Karşı balkonda inceden çalan mızıka,
Ve üst kattakinin kedisi,
Atladığında aşağı,
Sanki ben düşerim..

Yutkunsam gürültü olacak!
Kendi karanlığımda seni beklerim..

Tamer Üreyil