İzleri,Sözcüklerdedir..Sessizliğin...

belki.................
izleri sözcüklerdedir...sessizliğin.....
okursun.....
hafif bir rüzgar vardır....
duyumsarsın bedeninde......

her şeydir...........
hiç bir şey..........

nesnel bir soyutlanmadır….

vardığın…..

sessiz bir çığlıkla,

önce mut….

ardından korku kaplar coşkuyu…

şimdilerde bir parmak var

kulağıma küpe…….

ve

rastladığım bir farkındalık…..

zulam,

yeniden dolu…..bilmeden…

bulutlarda volta atıyorum sessizce…

eskimenin hazanındayız…..

atlanmışlıkları yaşıyoruz,

sevdamız gibi……

sanılarımız dantel olmuş….

mum ışığındaki,

kadeh diplerinde….yiz…

boğuluyoruz……

ve

biliyorum…sen çok şeysin….

var edebilmek seni…..

taşıyabilmekle olası…yoğunluğunu…

kahrını……..

belki.....
hatırlamak...en olmadık yerde....
ve
bilmektir...sessizliği bozan....
bilmek tükenmektir çoğu zaman....

bilirsin…..

her şey yeniden başlamıştır…

hayat gibi……