İzleri Şiiri - Mehmet Tekmen

Boş kalan odalardan,sessiz feryatlar çıkar.
Masumun ahı derler,nice saraylar yıkar.
Zamanın yolculuğu,dönüşsüz sürüp gider.
Geride bıraktığı,sade hasret ve keder.

Dönüp bir gün gelirsem,terk ettiğim sılama.
Sakın halime bakıp,sessiz sessiz ağlama.
Özlemi var içimde,toprak damlı evlerin.
Uçurmak istiyorum,kafasını devlerin.

Görsem şu an gözümle,derenin akışını.
Güzel gözlü kuşların,ürkerek bakışını.
Yemyeşil dağlarında,kokan çiçeklerinin.
Özledim buğulanan,yaşını gözlerinin.

Toprağının rengini,şehit kanından almış.
Nice yiğitlerini,sınır boyuna salmış.
Ağlayan bebeklerin,acıklı ninnileri.
Çok mânâlı bilirim,gençlerin manileri.

Ataların sohbeti,çınlar ocak başında.
Tüm marifet genç kızın,ince siyah kaşında.
Geçen günler hayali,nefes nefes içimde.
Yurdumun güzelleri,anlatılmaz biçimde.

Canlanır hayalimde,karış karış vatanım.
Kulaklarımda çınlar,ninnileri anamın.
Mesteder her seferde,çiçek kokan havası.
Sevgi ve hasret demek,zümrüt gibi yaylası.

Şimdi viran ülkemin,sessiz çığlığı vardır.
Yollarımı bağlayan,dağları örten kardır.
Gözlerimden akan yaş,taşırır denizleri.
Belki O'na götürür,bıraktığı izleri.