Kalemim elimde yine. Nedensizce tutuyorum elimde. Bilmiyorum belki bana söyleyecekleri vardır. Sağa sola kıpırdıyor, izler bırakıyor kağıdın üzerinde. Tıpkı senin gibi. Sende ellerimdeyken izler bırakmıştın bana. Hatırı sayılır hatıraların izleri. Kağıdı koparıp atar gibi kopardın bizleri.
İzler...
Kıpırdıyor yine kalemim. satırı bitirdi bir boşluk bırakıp yeni bir paragrafa başlayacak. Tıpkı senin gibi. Bitirdin yazmıyorsun, artık senden satır yok bana. Bir boşluk bıraktın ve gittin yeni bir paragraf daha olmadı. farkın bu kalemimden. Belki de o bıraktığın boşluğu dolduruyor kalemim. Sen olmasanda seninle dolduruyor.
İzler...
Kıpırdıyor yine kalemim. Sanırım ucunu açmam gerek. Her açışımda daha güzel izler bırakıyor kağıdımda. Ama her açışımda biraz daha tükeniyor kalemim. Tıpkı senin gibi. Sevgini açtığında daha ince İzler bırakmıştın bana. Gönlünü, hislerini açtığında. Sende kalemim gibi mi tükendin, yoksa ben miydim seni kıran? Hayır hayır ben ne kadar altını çizsem de sen üstünü çiziyordun.
İzler...
Kıpırdıyor yine kalemim. Bu kez diğer ucuyla silgisiyle kıpırdıyor. Kağıdım da bu kez silinmiş izlerin silgi izleri. Tıpkı senin gibi silsem de yine bir iz kalıyor.
Tamamını Oku
Bir de dinleyin
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta