Kurduğu saatte gözlerini güne açan
Tıpkı bir çalar saat gibi dakikti güne
Gün ağır yaralı ve kapkaranlıktı
Ruhum iki taş arasında eziliyordu sanki
Bir can gidiyordu bendeki bende
Çok denedim ne zaman böyle içim ezilse
Ve sıkıntıdan patlayacak gibi hissettiysem
Hep birinin gidişini izledim sessizce...
Ya biri bende ölüyor, ya ben birinde ölüyordum.
Sanki merasim töreni var içimde
Özlem, ince bir sızıdır içinde sevgiyi barındırır.
Her şey sizin yüklediğiniz anlamla değişir.
Hüznün yüzünü taşımak
Vicdansız bir yürek taşımaktan
Çok daha iyiydi.
Ve insanlık kuşanmak tüm renklere hükmetmekti...
Renkleri olmayanların soluktu tüm hayatı.
Biat etmeyen her insan
Metalaştırılır, baskısıyla zulme tabi tutulur.
Renkli yaşamların arka perdesi kusturur
Dokunduğun her yerimiz acıyor ey hayat!
2018
Kayıt Tarihi : 26.4.2018 18:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Derya Avşar](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/04/26/izledim-sessizce.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!