İzin yok Şiiri - İlhan Özdemir

özlemek yasaklandı bana
akşam yemekleri zaten tatsız
içki şişeleri hepten saklandı
aman dediler bu deli
içer içer kapısına dayanır
sevdiği buradan gitti gideli
bir daha dönmez sanır

mesela gidemem de ben
hiçbir zaman hiçbir yere
denedim aslında birkaç kere
ama gitmek de yasak bana
bekle dediler sabırlı ol
onun için derinden bakarım uzaklara

aşkı zaten kaçak göçek yaşıyorum
bazen kalbim sıkışıyor aslında
ama el mahkum saklıyorum
biraz coşacak oldum mu eyvah
kıyamet kopuyor, yer yerinden oynuyor
kalbimin kapılarına kilit vuruluyor

şarkı söylemem de hoş karşılanmaz
sadece mırıldanırım bazen
o da sadece yalnız anlarımda
sanırım yetiyor orhan baba ve sezen
tamam hadi onları anlarım da
kim rahatsız olur acaba neşet'ten

eleştirdiğim zaman da fırçayı yerim
ben ne görürsem onu söylerim
yalan nedir bilmem zaten
bilsem de beceremem ki
doğrucu davut olarak bilinen ben
zehri de tatmışımdır yalandaki

beklentiye girmek hakkım değilmiş
özlemek de bir nevi beklemekmiş
tamam kabul edelim herkesi her şeyi
gelene merhaba gidene elveda
tutalım sımsıkı kırmayalım hayalleri
ama efendiler taş değil yürek bu da

günde bir saat kitap okuma
sakıncalı olmayan iki şiir
ve akşamları kuru ekmek, üç lokma
zaten ömür dört gün denir
fazlasında gözüm yok da
kendim gibi hürce sevmeme
acaba ne zaman izin verilir