Izin Vermem Şiiri - Müjgan Asıl Kefeli

Yeniden açarsam gönlümü sana
Gem vurduğum yüreğimin zincirlerini kırarsam sonra
Aklıma düşerse seni tanıdığım sevgi dolu günlerim
Arka arkaya devirisem boş kadehleri
Orada dur!
Seni hayatıma alamam
İsteme bunu benden kendime asla izin veremem

Bir daha geceyle barışıp karışırsam yıldızların arasına
Aşk salıncağında sallanırsam doya doya
Samanyolunun koynunda uyursam masumca
Yalanlarına kanıp hançer saplanırsa sırtımın tam ortasına
Biliyorum gelişinle yeniden sele dönecek gözlerim
Orada dur!
Seni hayatıma alamam
İsteme bunu benden kendime asla izin veremem

Ekim serinliğine alışmışken yüreğim
Yalnızlığa sarılıp ısınmışsa bedenim
Ayağım yere basmış bükülmüyorsa belim
Mutlu geçiyorsa gecem ve gündüzlerim
Biluyorum gelişinle yeniden dertlere gömüleceğim
Orada dur!
Seni hayatıma alamam
İsteme bunu benden kendime asla izin veremem

Saydın mı kaç gül topladın ellerimi tutarken
Kaç papatyayı ezip geçtin gözlerimin içine bakarken
Bal diye acileri kaşık kaşık boğazıma dizerken
Yitirilmiş merhametinle
Kutsal saydığım sevgime sırt dönerken
Orada dur!
Seni hayatıma alamam
İsteme bunu benden kendime asla izin veremem

Ne kendini üz ne beni
Ben dersimi aldım seni sevdim seveli
İstemem artık yalan aşkınla dönme bana geri
Ateşlere attırmam bulmuşken kaybolan beni
Orada dur!
Seni hayatıma alamam
İsteme bunu benden kendime asla izin vermem.

Dağlar kadar büyük kainat kadar genişken sevgim
Bir sabah haberim olmadan ellerini ellerimden alıp gittin
Soğuk duvarlara yaslanıp hıçkırıklarla seni bekledim
Saçlarıma beyazlar düşüncemi aklına geldim.
Orada dur!
Seni hayatıma alamam
İsteme bunu benden kendime asla izin vermem.

Gamze YAĞMUR

12/10/2016