Nefes almaktan mi ibaretti sadece yaşamak.
Anne gözünden sakınmaznmiydin sen beni.
El acımıyor be annem bak kızını nasıl darmaduman ettiler gördün mü.
Ölmeden mezara gömdüler anne.
senin gözünden sakindigin
bakmalara öpmelere kiyamadigin
canına kiydilar anne.
kizini yerle bir ettiler yıkık viran eylediler.
Dost bildiklerim yakti önce canımı .
Sonra dünyam dediğim yıktı dünyamı.
Bu nasıl adalettir anne söyle
Varmi bı açıklaması.
Ne kadersiz dogurmussun be annem.
Sakin yanlış anlama beni.
İsyanım sana değil haşa.
isyanim kendime be annem.
Sırtımda dost bildiklerimin bıçak yarası.
Omuzumda dünyanın ağırlığı.
Kalbimde sevdiğimin hancer yarası varken
Nasıl iyileseyim be annem.
Anlatamadigim dertler yiyip bitirmekte kalanımi.
Sakladiklarim icime atıp sustuklarim
beni yok ediyor anne.
Ne emeklerde büyüttüğün büyüttüğün
Can ölüyor anne.
Evladın darmaduman
Ölmeden mezara koymak istiyorlar anne.
Üstüme toprak atıyorlar
izin verme yetiş be anne.
Kayıt Tarihi : 7.4.2024 16:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yasanmislikta dile dökülen acılar
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!