İzin Veriyorum Şiiri - Işıl Başkalem

Ayrılmazdın mutsuzluğundan...
Asılırdı yüzüne,eskitmek istercesine.
Uzar sarkardı gözlerinde
Yere düşer kırılırdı.
Anlardım ki her neyse o,
Gözlerinde yankı yapar dağılırdı.
Mutsuzluğunu bulaştırırdın
Karantinalı aşklarına da.
Cam tozları yürürdü kemiklerimde.

Elektrik direklerine asılıyor sözlerim
Ve çamurlara,
Tretuvarlara düşüyor gözlerim.
Boynum dolanıyor ellerine...
Ve seni boğuyor...
Evet evet...Çok istiyorum,
Hazırım gitmene.
Hâtta izin veriyorum denilebilir de
Beni öldürmene.

İşte bütün geçmişimi
Arkamda bırakıyorum şimdi:
Not et.

(İst/1994)