İzin Verin Kendime Geleyim..!

Kıvrıla kıvrıla akan bir nehrin başında,
Düşlerim aklımda,
Hatıralarım başucumda
Suya emanet ediyorum ömrümü..

İçimde kalan,çoğalan
Gelen, giden,
Değen,değmeyen ne varsa
Akıp gitsin istiyorum...

Nefretten nefret ederken,
Nefrete ev sahipliği yapmaya başladım sanki
Kinin sahiplendiği siyahı sevmezken,
Siyaha dönen bir ömrü taşıyamam ki...
Bu mazi bende kaldıkça
Ben “ ben “ olamam ki...

Sona geldiğini anladığında “dur..! “ demesini bilmeli insan
Karanlıklara boğulmuş bir maziyi yok sayıp, silkelenmeli
Kendine gelmeli..
“Neden..? “ sorusuna cevap aramaktan vazgeçmeli
Sorulacak bütün soruları,
Akla düşmeden tüketmeli..!

Ben artık “ dur..! “ diyorum
Silkelenmek,
Bütün soruları tüketmek,
Kendime gelmek istiyorum..

Şimdi izin verin bana ne olur
Bitmeden, KENDİME GELEYİM..!