İzin ver Lütfen Şiiri - Fatih Tutuk

Birer birer açsam düğmelerini
Koklaya koklaya pamuk tenini
İnsem yavaş yavaş en mahremine
İ. girmeme izin ver lütfen

Nefesim kesilsin bırak üstünde
Ellerim dolaşsın beyaz teninde
En mahrem sözleri günün birinde
Sana söylememe izin ver lütfen

Sevgimi söylerken dudak dudağa
Çırıl çıplak girsek senle yatağa
Hadi aşkım hadi derken bir daha
Seni b. izin ver lütfen

İzin ver geceler sabah olmasın
İzin ver dünyamız günah dolmasın
İzin ver ki bizi kimse duymasın
Seni doyurmama izin ver lütfen

Üstadım safi"nin dediği gibi
Hikmetin Vera"yı sevdiği gibi
İki gönlün murada erdiği gibi
Benim de ermeme izin ver lütfen

Öpsem de doyamam her bir karışı
Ölsem de bırakmam ben bu yarışı
Bitiş çizgisine sensiz varışı
Seninle bitmeme izin ver lütfen

En ateşli anda bütün her yeri
Yakarken çıkarsak bu mücevheri
Ne baharım bitsin ne de zemheri
Tomurcuk ekmeme izin ver lütfen

Ektiğim her tohum sende gül olsun
Alev'im ateşim yansın kül olsun
Ruhum bedeninde bir bülbül olsun
Bağına girmeme izin ver lütfen

Dereyim en güzel gülleri sende
Sende sevsen beni aynı değerde
Kim bilir belki de günün birinde
Evine gelmeme izin ver lütfen

Kilidi paspasın altına bırak
Gireyim içeri çok ufak ufak
Yavru ceylan gibi biraz korkarak
Yanında yatmama izin ver lütfen

Tan yeri ağarıp gin doğduğunda
Her taraf aydınlık nur olduğunda
Alnında akan ter soğuduğunda
Bir daha gelmeme izin ver lütfen