S. İzin ver Şiiri - Enver Ertürk

Anla beni..
Anla beni ne olur.
Kaybetme korkusu,
ve yeniden sensiz bir hayat..,
Gözümde zifir bir karanlık gibi büyüyor.
Senden öksüz, senden yetim kalma duygusu
zalim bir pençe gibi boğazımı sıkıyor.
Hiç tanımasaydım,
varlığından habersiz yaşasaydım
ve sevgini tatmasaydım..
Hayat daha endişesiz,
ama çok daha anlamsız ve renksiz olurdu.

Seni tanıdığıma, sevdiğime,
hele de sevildiğime..
Pişman mıyım? ? Asla.
Yüreğimi buran,
ufkuma kara bulutlar koyan,
içimde kıvrım kıvrım çöreklenen düşünce..,
Ya yoksa, ya yanımda olmazsa..

Anla beni ne olur..
Seni üzmek değil amacım.
Seni hırpalamak, canını yakmak değil.
Bunca yıl sonra tesadüfen
gönlümün kapısını çalıveren
mutluluk ve coşkunun..
Parmaklarım arasından
engel olamadan..
Bir avuç su misali akıp gitme korkusu.
Ve beynimi yoran..
Nasıl engel olabilirim sorgusu.

Sev beni.. Çok sev.
Yetip artacak,
gönlümü doldurup taşıracak kadar çok sev.

Ve izin ver..
Seni sevmeme..
Mağrurca, adamca,
kimi arsızca..
Ve hatta bazen şımarık bir çocukça sevmeme..,
Ama çok sevmeme..
Ne olur izin ver.