İzin Ver.... Şiiri - Zübeyde Yılmaz

Kaç yürek kıymet bildi
Kaç yürek gönülden sevdi.
Bilinmez...
Dost diye kaç el uzandı
Hangisi gerçek kaldı,
Blinmez....
Atılan her adım dostluk olsaydı
Gözlerin cehennem ateşi
kıpkırmızı mı olurdu.? ..
Yüreğin ürkek,yüreğin yangın...
Acısı büyük zirvede belkide...
sordum binlerce kez
Bu kadar kolay mı,bu kadar çabuk mu
Dağılmak....
Bekledim,bekledimde günlerce
hep umut vardı içimde
hep yalan diyen bir ses
bir yakarıştı benimki
kendi içimde,kendi sesime...
Düş olmaktan çık,çık ki
Yalan da gerçeği,gerçek benim
yüreğimdeki umutlarımı...
Sunsun bana,sunsun tüm dünyaya...
ne şiddetli fırtına,ne gözü kara rüzgar
Yeter,yeter ama izin ver
bilindikler tekrar,yaşananlar aynı...
tek farkla...
artık koyverdiğim,hesapsızca saldığım
ve haykırdığım:
Uç beyaz umutlarım, uç
Bir kez daha
Bakarsın sevda liman
Dostluk gemi oluverir..
İzin ver yaşansın...
İzin ver yüreğim
Kapın bu kez kapanmasın
İzin ver yaşama ve yaşanacaklara
UMUTLARIN HİÇ ADINA KAYBOLMASIN....

(14/07/2004)