Erkekler ağlamaz demiştin
Söz verdim sana baba
Ruhum gözlerim oldu
Gözyaşlarımı gizledim
Zaman geçti
İlk aşkı tattım
Sevgilinin sillesiyle
Boynum büküldü baba
Acılar dayandı kapıma
Yenik düştüm
Dostlar güvenimi çürüttü
Saçlarım ağardı baba
Karanlıklar içinde
Ufak bir ışık bulamadım
Ürktüm yanlızlıktan
Kaybolmak korkusuyla ezildim
Birgün mutluluğun bir parçasını buldum
Seni kaybettim baba
Mezarına geldim
İzin ver artık, ağlayayım baba.
Kayıt Tarihi : 21.6.2008 01:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hayatta duygusallık, ruhundan geçeni doğal yaşamak tuhaf karşılanıyor. taş gibi, nötr olmamız isteniyor.Gözyaşı ve duygu gösterebilmek zayıflık sanılıyor ve kendimiz olamadan yaşayıp gidiyoruz.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!