Bal güneşim,
Hırçın toprağım
Benim bir an yaşamama izin ver
Yapayalnızlığımı sürdüreyim.
Böylesi gider hoşuma.
Hırpalatmadan kendimi
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Aman Tanrım.
Bu benim şiirinizi okuduktan sonraki nidam.
'Kelimeler şeyleri eksilterek duygusuzlaştırır, kelimeler kişiliksizleştirir, kelimeler olağandışı olanı olağanlaştırır.' demiş Nietzsche.
Nietzsche yarı yarıya tapındığım adam. Fikirlerinin bilmiyorum kaçına katılırım kaçına katılmam. Ama ifade ediş biçimine diz çökmediğim görülmemiştir.
Yaşanmışlık karşısında kelimelere olan öfkesini, itirazını, ne derseniz deyin birebir duyarım. Anlattığım da olmuştur.
Öte yandan kelimeler, bunlara içten içe bir düşmanlık duyan Nietzsche' nin elleri dahil olmak üzere, akıllara durgunluk verecek şiddette patlayabilir yeri geldiğinde.
Bu şiir tam bir örnek.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta