Varlığınla yazdığım çok zamanlar geçti
hasretinden kurumuş çöle dönüşen bu ruhum
gidişinle yıkıma uğramış şehir gibi kabusa dönüşür duygularım
yüzüme dokunan ellerinin izlerini halen silmedim tenimden.
Gökte parlayan ay gibi ışıldayan gözlerin
yağmurda rahmetti yağdıran umudum olmuştu güzel sözlerin
tüm mevsimlerde solmayan gül gibi hep seni sevmiştim
hep yeşillikler içinde çiçeklerle şenlenen mutluluğu yaşardık seninle.
Hani derdin; ya mutlu olduğun gün ne zamandı
mutluluktan akan göz yaşın bedenime düştüğü andı sevincim
bir gece yarısı cemre gibi ıslanınca bedenim
mutlulukta çocuklar gibi kollarına sığındığım limandın.
Solmuş yüzündeki güller bir daha açmayacak mı
sensiz gelen her mevsimde bahar doğmayacak mı
sonbahar kışa dönüşüp teninle ısınmayacak mı bedenim
yorgun düşen hayallerim sana sarılıp uyumayacak mı..!
Kayıt Tarihi : 27.10.2015 20:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
vardır belki

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!