Fırtına öncesi sessizliği kuyulara bağırarak bozarım
Çakıl bıraksam içine, peşinden gelecek herkese inanırım
Yaslandığım rafın kıymıklarına ne kadar da aşinayım
Sırtımda kabuslar olsa bile dizlerimin bağını çözen çehreni hatırlarım
Bilakis yaprak kımıldasa kendi dinginliğim sanarım
Yokuş yukarı tırmanır adımlarım
Heybeti güzelleyen zatlara mübalağa ayaklarım
Kesip atsam üzerime yapışan çirkin dokunuşlarınızı,
Giysilerimi yıkayan vıcık vıcık tükürüklerinizi,
Yükümle beraber başa yuvarlar beni kuşkularım
Ay parçası kadar akça pakça tenin bile yol gösteremez bana
O da güneşten çalmış ışıltısını, nasıl inanayım?
Geceye öfkem karanlıkta parlayan siluetinden
Uykusuzluklarım kanımı çeken medcezirlerinden
Metanetini yontan benim, suçlu ben
Ama izin vermedin yaşayayım
Kayıt Tarihi : 14.2.2024 14:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!