İzi yüzünde Şiiri - Demet Taşocak

I

aydan bileklerle gelmişti güvercindi hani
dediğin gibi ürkek
uzatınca elini konmuştu alçak sesiyle
geldim, ben im yalnızım demişti sana
arzu kapısının keskin kenarlarında.
ama işte o da kendi korkusuyla bekledi seni
bir nefesle dizdiği sesleri
geldiği gibi
gecenin içine, gonca güle
yol gösterenin kırmızısına yaydı
güneşin kızarttığı ten
kızıllardan karalara sürüklenirken
alçak teni yüksek ruhuyla birleşti.
sevmek, içini açmaktır diye bildi koyu kırmızı gülleri
aktı...
uzun sıcak ve akışkan cevheri
karıştı... bu kaygan ve arsız bahçeye.

II

ve anlamın kanatlı yürüyüşleri
eylemler kattıkça yeryüzüne
suskun renkli düşmüş melek için
yürek kaçkını güvercinin adı inançtı
pınarı ki içinden akmıştı
yaşam ağacının yapraklarına
dallarından soğuk adaklarla ıslanarak
dolandı çiçeği açacağı yere
ona
olmuşluğa isteğin sıkıntılı kalbine
gitme diyebilecek kadar güçlü olmak düşerdi
düşerdi de
kaybettiklerini unutacak kadar güçsüzlüğü
yineledi, yeniledi
şartsız teslimiyetini
sevecen buluşmalar umuduyla sarmaşıklar içinde.

III

bilirsin,
bilmeyi dilediğin o gün bilirsin.
bilinecek o gün
şimdi bilmediğimiz gündür
gün olur
o olur
o olmaz
bilinmez olur da
daha tatlı gelir sana
belki bana daha derin
sevdiğin, bilmediğindir denir
bu sızıyı yutup şifa niyetine
arzulanır dudaklar arzulayan dudaklara
bildirilir
aynı yerden gelir, varlığın sıcaklığından
açıkça söylenir dil döndüğünce öpüşülür,
süzülür esintiyle her istek gibi
bilinmez salıverilir, semaya
demediklerim ile demediklerin dallanır,
uzanır yürekte boy verir ağaç,
bir söz dökülür
duyurulur, masumiyet bahçesinde
o zaman bir kez daha birleşir
izi yüzünde aşk aydan bileklerle sema
ile