İzi Törenin Şiiri - Ümit Öztürk

Doğu da intihar eden kızlarımıza;

Açılmamış kitap tenhalarda
Anlatır bana
Hesap sorar geciken sevdalara
Mahsun unutulmuşluk kapı komşum
Anılarda kar süzülür içeri...

Çoğu zaman dalga geçiyor hayat
Yarınlara esen ikiyüzlülüğü
Çerçevesinde düşündürür iç çekişli
Fotoğrafları solgun gülün
Cebimizde kalıpları kuralların
Çapraz açı ne yazık ki töreler
Yarenlik eder isli camlarda
Mutluluk ve ayrılık
Kıl payı uzak birbirinden
Acı basar eğirir günlerini
Sevgileri ömrümüzün
Viran duvarlarında bedeli
Okudum gözlerinde çocukların yeniden...

İstasyonlarda mahcup yokluğun
Elinde oyuncak bebek
Bakıyor bana o kuru gülüşüyle
Dağların ardında kağıttan kuleler
Yıpranmış bez gibi yıllar
Çiçekleri sakladığımız yaz defterlerine
Dönüşte koluna girip gücenmişliğin
Sonsuzluğa inat iz bırakır
Sıcak sam yelinde
Pembe özlemleri uçuşup
Şarkılarda kalan gülleri
Yaşamın değişmeyen gerçeği
İstisnası olmayan ölüm
Selamlıyor güneşi