İzi Kalsın Şiiri - Uğur Musab Şahin

Zaman bir basamak, Hızır nedamet
Günaha şeytan hazır, yürek emanet.
Ben giderken, gölgemi de bırakmam.
Çarığımın izi kalsın, geldiğime işaret

Her kahvenin fincanda, telvesi kalır
Köpüğüyle kaymağını, falcılar alır.
Söylediğimi değil söylemediğimi anla
Vagonsuz treni, herkes tramvay sanır

Ömür biter, yol da yolculuk da bitmez
Ne han ne hamam için, ömür yetmez.
Hareket arttıkça, zaman bereketlenir.
Aylak yatan için, zaman ondan geçmez.

Kandil yandıkça, gözlerim kamaşıyor
Alıştım karanlığa, renklerle yarışıyor.
Işık zincire vurulmuş, renkler esarette
Bakışlarım yorgun, gözlerim kaşınıyor

Tutun ellerimden, aşağıya düşmeyeyim
Hava madem açık, gökkuşağını göreyim
Açın perdeleri, bu benim de son sahnem,
“Rolün bitti” densin, ondan sonra öleyim.

Bu pazarlık değil ki, haddine mi garibin?
Lütfu keremine amadeyim, Ey! Rabbim.
Işık karanlığa tutsak, indirin perdeleri
Getirsinler o hesabı , ödeyip de gideyim.

Bu motorsuz uçakta, ne ilk ne son niyet.
Son sefer sayısında, elimdeki ilk bilet.
Çıktığım sonsuz yolun, çıkmaz sokağı bu.
Ne korku ne cesaret, menzilim ebediyet.