Sâbâ Şiiri - Büşra Nisa Kaya

Gözlerin beni görmezdi.
Çarparak, devirerek yürürdün yolları.
Nerede seni gülüşleriyle uyutmayan kadın?
Unutturacağı çok şey vardı sana,
En baştan öğreteceği:
Nasıl sevilir insan, nasıl sever.

Varlığından bile haberimin olmadığı hücrelerime
Ezberleteceksin seni.
Tanımadığın maziye dair ne varsa
Dudaklarının arasında ezeceksin.
Uykusuz kaldığım her geceyi
Silecek gülüşleriyle.
Gömdüğümüz ne varsa kalbimize,
Eksikliğini hissettiğimiz her duygunun
Tadına varma arzusuyla yaşayacağız.

Tanıdık bir koku değiştirir kalbimin ritimlerini.
Anıların kollarına çeker deli fırtına
Uçsuz bucaksız yalnızlık içinde
Sadece onun gözlerinde kaybolmak.

Senin kadar sevilmedi kimse,
Kimse dokunmadı gözleri ile tenime.

Son nefesimde adın yankılansın,
Son anımda bir gülüşün kalsın.