İzevir Şiiri - Habip Altıok

Bütün hikâyelerde amacımız
Ne kimseyi övmektir
Ne de kimseyi yermektir
Önemli olan kıssadan
Bir hisse almaktır
Maksadımız bu hikâyede
Adı geçen gibi olmaktır...

Geçelim biz hikâyeye
Bakalım ne diyor? Diye...
Asıl adı Üzeyir ama
Herkes onu İzevir bilir
Gariban, meczub biri
İşte o İzevir'i
Büyük küçük herkes tanır
Onun tüm mahareti
Bulursa bir ceviz dalı
Onu hemen yerden alır
Keser, deler, yontardı
Oyardı, biçerdi
Yapıp bir ağızlık
Sigarasını içerdi
Köyde en çok sevdiği
Adına 'Biçer' dediği
Bir Bekir Ağa vardı
Geldi Biçer, geçti Biçer
Bu dünyadan göçtü Biçer
Mezarına gidip, çok ağlardı
Sözü çok uzatmadan
Hikâyemize dönelim
Bir gün Bekir Ağa'nın odada
Oturup yemek yerler sofrada
Bekir Ağa, aynı kaşıkla
Bir kendisi yer
Bir İzevir'e verirmiş
Ömer'in oğlu o sırada
'Yahu Bekir Ağa'
'Yakışıyor mu bu hiç sana? '
'Bırak bu işleri' demiş
Bekir Ağa birden dönmüş
Öfkeyle kükremiş;
'Beri bak berii'
'Ulan geriz! ..'
'Kurban ol, sen buna'
'Bunun ağzı senden temiz! ..'

Düşünelim şimdi biraz
Kimse böyle yemek yemez
Bekir Ağa'ya hak veririz amma...
Herkes, Bekir Ağa olamaz...
(Hikâyeler 6)