İzdüşüm... Şiiri - Mahmut Gündede

Bilmiyorum yaşamaya başladın mı?
Yoksa her günün girdabını alıp kollarına;
defalarca ölmekte misin?
Benim gibi…
Arasam seni dünyanın bir yerlerinde,
bulabilir miyim?
Ya da gecenin yaslı karanlığına meşale yakıp,
yokluğunun acısını mı kutlamalıyım…

Her şeyim senin içindeydi aslında;
güne boylu boyunca serpilen dualarım…
Yüreğimde ki ateşi uyuşturan;
uykusuz gecelerindi…
Şiirlerim, hırçın dalgalarını sustururdu kimi zaman.
Kimi zaman da, mavi yangını gözlerim;
söner giderdi dipsiz karanlık sularına…
…

Hiç kimse senden daha yakın olmadı bana,
hiç kimse böylesine üzmedi beni,
acıya salıp gidenler bile,
okşayıp bırakanlar bile hatta.
Hatta ben bile…

Seni seviyorum;
sevecenliğini ve acımasızlığını…
Aşkımın ancak bir tek adı, bir tek biçimi var…
Ey sen, aşkımın biçimi ve adı,
kıtalar arası kurduğum köprünün altını oyan deniz!
Güzel ve hep arzulanır olarak kalacaksın.
Ve bana yaşatmışlığını, başka bir ün ile bitiremeyeceksin…