İzdüşüm Şiiri - Ayşegül Aşkım Karagöz

Yıllar sonra

yakamoz çiçeğinin sokağına

hüzünlü bir şarkıyla geldim

hatıralar odasının ölüsüne

küflü bir duvar giydirdim...

*

ışıklarını yaktı hatıralar odası

duvarlara özlemle kalp atışımı yazdım

hatıralar odası güney kısmında mumlar

kırmızı halılar ve şiir dolu duvarlar' ı

imgeledim ve yaktım

*

gözbebeklerinde

hüzünden bir kanaviçe

beethovenin 9. senfonisi

kirpiklerinde...

ben bir ölünün gözlerini gözlerime taktım...

*

uzun bir salonun en uzunundan

siyah pelerinli bir adam çıkageldi

avucunda çok eski bir şarkının hücresi

pencereye dönerek sonbaharı gösterdi...

-sonbahara dönemem yüzümde hüzün kalır-

dedim

dokundu bana...kirlendim.

*

yürüdükçe ETNA yaklaşıyordu

ben toprağı giydikçe o beni soyuyordu .

gel ETNA gel...sarıl sımsıkı

bir fırtına gibi savur lavdan dağlarını

ateşinden çıkan gözyaşlarımla erit

bu büyük yalnızlığın sokağını

*

balkonda tahta masa

ve güvercinler yoktu

akşam sefalarında kanlı gül yaprakları

zaman odaklanmıştı

bir denklaşör sesine

bütün güvercinlerin yoktu ki kanatları...

*

zaman yok biliyorum...

ama birses orada yankılanıyor tak..tak

ayşegül ağlayınca koşardı yalınayak.

ben hüzün yıllarını ne çok hatırlıyorum...

*

sana gelsem sevgili kollarımı açarak

neye benzerim söyle güneşe mi suyamı

*

kırıldı gökkuşağı renkler parçalanarak

kırık bir kuş kanadı beni sana taşır mı

*

bir ışık süzmesinde çıplak ve yalın ayak

neye benzerim söyle bir avuç toprağamı

*

gördünmü nasıl şarkı makamı bilinmeyen

kayın ağaçlarında gümüş bir ney inleyen...

dedim...

*

yıllar sonra

bu akşam

'hatıralar odasında' ' hüzünlü bir şarkı ' dinliyorum

ismi...'sevdim seni'

'menekşe mermerler merdiven morunda' kaybolmadan

'şimal rüzgarında' üşümesin diye

'yakamoz çiçeğinin' üstünü örteceğim...