Izdırap treni Şiiri - Hacı Duvan

Sermayesi ömür bir yüklü tren
Hayatımın baharında yüklendim bu yükü
Dertler vagonlarım oldu sürüklüyor beni bir meçhule
Gitmekle gitmemek arasında bir ızdırap tereni

İstasyondan kalkalı yirmi yedi yıl oldu
Varamadım menzile ve maksuda
Raylardan gelen gıcırtılar beni ürkütüyor
Mola vermek için durmuştum bu garda

İnsanlar garip bir şekilde bakıyor bana
Hareket ettiğinde bu yüklü tren
Görüşemeyiz belki bir daha diye
Kalbim titrer kalanlar el sallarken

Ağlamak neyime gülmek neyime
Gamsız kedersiz gider bu tren
İnsan ahı düşmüştür derdime
Bu yükü taşıyamaz artık bu tren

Tren çıkmıştı bir defa raydan
Bir daha doğrulur mu bu yüklü tren
Şarampole yuvarlanıyorum artık bakan olmaz
Düşeni kaldırmaz felek kalkanı düşünmez
Bu umutsuz yolculuk artık sona erdi
Dünya sizin olsun ey felek ey utanmaz

Dünyalılara küstüm artık elveda diyorum
Bir umut ışığım vardı onu da siz söndürdünüz
Herkese kalbim kırık ve buruk gidiyorum
Elveda dost zannettiğim insanlar artık gülünüz.
30-12-1997