Izdırap mı Sevgi mi... (sen söyle)

Öylesine yuttum ki sesli harflerimi… İçimde kırılan bir ayna kaldı sadece... Senin bir pusula yanında iken her daim yanlış yönü gösterir mi hiç ya da şaşırır mı, benim seviyor sevmiyor diye kopardığım yaprakları karıncalar alıp hep sana doğru koşar mıydı yuvalarının yerine, her biri bir çiçek yaprağını alıp. yalnız kalan bir adam sırtını yaslayıp bir ağaca, güneşin batışını gözlerini ayırmaksızın izlermiydi ….aklına düşmüşken yudumladığı çayın şekerini koymayıp, şekerin tam istediği tadda olduğunu düşünüp içermiydi…

Öylesine yutulmuş ki sesli harfler adının geçtiği her yerde, kekeme olunur mu... kullanılan onca güzel süslü püslü kelimeler oluryormuydu soru işareti ünlem olmadan... Sahi merak etmenin bir işareti varmıydı yalnızca seni, canı sıkılmakmıydı sürekli, yerdeki boş meşrubat şişelerini tekmelemek mi kafası öne eğik elleri ceplerinde tüm dünyanın yükünü taşıyormuş gibi... saçma hareketlerde bulunmak yada bir köşe başına çekilip dizlerinin üzerine dirseklerini dayayıp öyle elindeki bir çöp parçasıyla adını kumlara yazmak mıydı kırılana dek; ben hep yazarken sana soruların olduğu kısma kalp işaretini koyuyorum yoksa karıştırıyor muyum o değimliydi koyulması gereken işaret, hayır kimi zaman bunadığımı düşünüyorum… Belki bir tiyatro oyununun oyuncularının ta kendisi bizdik... Başrol oyuncusu ben seven delikanlı sende sevildiğinden geç haberi olan güzel kişi zora sokmak istemeyen kendini. Kokunla birlikte ona paralel, eşsiz gülüşünün konuşmanın altında soru işaretleri ve dur diye ikaz tabelaları olduğu dar karanlık mekanlara dönüşmesi, her yola saptığımda tarafından yollara konulmuş hep sonunda boynu arkaya dönüp geri geri giden ben,üzgün oflayıp puflamalar eşliğinde...

Dikkat ediyorum da arabaya bindiğimde sen gelince aklıma kırmızı ışıklar yanıyor hiç yeşile rastlayamıyorum çok yakınken bile geçebilirim düşüncesiyle ilerlerken birden dönüyor sarısız- kırmızıya dur diyor işte…

Keşke seni farklı bir zamanda, Bambaşka bir ortamda tanısaydım ve sevseydim yine delice, Bu sefer çıkıp ta karşına sadece Seni sevdiğimi bilmeni istemezdim Vefasızlığına böyle sükut etmezdim işte yazılan şiirlerin şaari seni seven yakınlarında öyle avare çelimsiz gibi görünen duygu düşüncelerini hep kalbindeki o naftalin kokulu sandığın içine katlayıp üst üste koyan kişinin olduğunu inandırmak hiç o karda zor olmazdı belki o senin sıradan bakışlarının her daim beni öldürdüğünü her görüşümün akşamı ayna karşısına geçip yüzüme vurduğum suyla…. öldürdüğünü itiraf ederken kendime hadi çık gel artık deyişlerimi havluyu atarak sonlandırmam oluyordu belki sevgi pisttinde nakaut oluşum kendi sözlerimle... söyleyemeden kendime bile hadi söyle diyerek sevdiğini sonuna off çekilip uzandığım yatağımda dalınca uykuya rüyalarda devam ettiğim gibi belki tek tek işlenmiş oya motiflerini ben kalbimin üzerine örtüyor oluyordum sehpa örtüsü gibi…

Yağmurları ıslatmak kimi zaman sana telefonda ulaşmaktı gökkuşağıda güzel gözlerinle, sesinle, yanımda olduğumu düşünüp tüm bunları bir araya getirdiğimde çıkıyordu benim dünyama gökkuşağı.O gökkuşağının altında koca sandık dolusu altın yoktu umutla bekleyen bir ben vardım işte anlamsızdı belki elim tek bir gülün dikenin elime batmasıyla kalbimden akıyordu aslına bakarsan kan damlası yağmur yerine cisiliyordu

Biliyorsundur belki aşkı satın almak değildi düşüncem hani kalbimin hızlı atışında seriliğinde çalmaktı senden o aşkı, suçum çalma teşebbüsündense eğer vur prangaları bileklerime, kalbime kaybedecek en değerli bendeki seni kaybettikten sonra anlamı yoktur ki... İdam öncesi son kez isteğimi sormadan idam et kırılacaksa eğer kalem kır kalemi ben sana gömleği ters giymeden önce sana uzattmıştım zaten...:(

Ne çok döktürdüm yine izindeyim ve saat 04:28 olmuş ve aynı havayı soluyoruz aynı ısıda aynı şehirde aynı bulutlar altında seninle aynı mekanlarda aynı yol üstünde ve aynı güneşe bakıyoruz ısınıyoruz ne güzel duygudur ki uykusuzluğumun sebebiyet vereni, öyle mışıl mışıl uyuyor ki aklıma geldi ya şimdi hafiften gülümseten bile sen oluyorsun işte...