Izdırap Meleği Şiiri - Nurullah Muslu

İnsanın içinde, acı elem büyürse,
Karamsarlık artar, hayat zor olur,
Mutsuzlukta buna, bir eklenirse,
Izdıraplar artar, hayat kor olur,
Alevler içinde yaşam, zor olur.

Söyle, Mutlu olmak, hayalimde mi kalsın?
Öyleyse, söyleyin Azraile, canımı alsın,
Cehennemi yaşıyorum, tüm dünya bilsin,
Umuyorum ki, oda bir gün,hizaya gelecek,
Ve mahkemeyi Kübra da, hesap verecek.

Böyle bir hayata, ben mi? talip olmadım,
Her gün ağlıyorum, bir gün olsun, gülmedim,
Saadet nedir, mutluluk nedir, bilmedim,
Zulüm payidar olmaz, zalim neden bilmiyor,
Canda özüm ağlar, tende yüzüm gülmüyor.

Çıkış yolu arıyorum, ben bu zindan dan,
Prangalarımı, kırmak istiyorum, bu damdan,
Dünya nimetlerine, bakıyorum bir yandan,
Izdırap meleği de olsa, nasılsa ölür,
O zaman, dünyanın, baki olmadığını bilir.

Sayende ızdırapla dolu bir Melek oldum,
Açmadı güllerim tomurcuk kaldım,
Kahrettim hayata dalımda soldum,
Yaşam dolu idim yaşarken öldüm,
Mecnunu bulamadım deliye döndüm.

Cennete ulaşmaktır benim muradım,
Nurlu ufuklara isterim ki yazılsın adım,
Kurtarın ne olur canhıraş çıkar feryadım,
İnşallah melekler benim için insafa gelir,
Bana Havva kızı diye bir değer verir…